منطقه‌بندی (Zoning)کاربری‌ها برای اراضی ساحلی با هدف طبقه‌بندی تناسب زمین به منظور شناسایی تناقض‌های کاربری، اختصاص کاربری ویژه بر اساس پتانسیل‌ها و یا محدودیت‌های طبیعی و جلوگیری از تقابل‌های اجتماعی- اقتصادی و زیست محیطی، در راستای مدیریت یکپارچه مناطق ساحلی کشور انجام شده است.
برای این منظور ابتدا نقشه‌ها و داده‌های پایه از منابع معتبر و قابل دسترس گردآوری شد و سپس با تشکیل گروه‌های هشت‌گانه تخصصی، مطالعات موضوعی با شرح خدمات و روش‌شناسی مختص به خود انجام شد. سنتز و تهیه نقشه‌های منطقه‌بندی کاربری ساحلی مراحل بعدی انجام این کار بود و با منطقه‌بندی کاربری زمین‌های ساحلی نهایتاًَ دو سند نقشه‌ای مختلف ولی مرتبط با یکدیگر تولید شد.
سند نخست، تصویرسازی کلیه برنامه‌ها و یا عرصه‌های کالبدی - فضایی دستگاه‌های اجرایی به همراه استعداد زمین‌ها به اعتبار مطالعات خاک وکشاورزی است که در مناطق ساحلی به عنوان اقدامات مورد عمل در حال انجام و یا اقدام آتی است و برای آنها به نوعی تصمیم گیری در یکی از مراجع رسمی کشور شده است. این نقشه در برگیرنده ی کلیه فعالیت‌های در نظر گرفته شده دستگاه‌های اجرایی در زمینه ی استفاده از زمین‌های ساحلی است که با زمین‌های واجد قابلیت مطالعات خاک و کشاورزی تلفیق شده و نقشه اراضی برنامه‌ای را بوجود آورده است. (شکل 1)
به علاوه این سند شامل بخشی از اراضی است که بر اساس قانون حفظ کاربری اراضی زراعی و باغات، نیازمند حفظ و نگهداری است و به نوعی ضمانت اجرای قانونی برای نگهداری از آنها وجود دارد. جمع این اراضی در کنار یکدیگر، کل پهنه ی ساحلی را به گونه‌ای پوشش داده است که در آن علاوه بر برنامه‌های مختلف دستگاه‌های اجرایی، پهنه‌های واجد قابلیت کشاورزی نیز مشخص گردیده است.
سند دوم، ارائه نقشه‌ای از پهنه ی ساحلی است که بر پایه قابلیت سنجی توان اکولوژیک تهیه شده است. این سند نقشه‌ای از پهنه ی ساحلی است که در آن قابلیت‌های یک یا چندگانه (توام) اراضی برای 6 قابلیت حفاظت، کشاورزی، صنعتی، سکونتی، گردشگری و آبزی پروری شناسایی و تصویری از شرایط بالقوه اراضی ساحلی برای عملکردهای مختلف یاد شده فراهم گردیده است (شکل 2).
مجموع اسناد فوق الذکر به صورت مجزا ولی مکمل یکدیگر، تصویری گویا و روشن از آنچه که در عرصه‌های ساحلی اتفاق افتاده است (بالفعل) و آنچه که به صورت بالقوه قابلیت دارد عرضه می‌کند و امکان تصمیم‌گیری و انتخاب را برای تصمیم‌گیران در مراجع مختلف و همچنین مدیریت‌های آتی فراهم می‌نماید. از آنجایی که هیچ یک از قابلیت‌های اراضی حذف نشده، امکان بررسی همه جانبه و تصمیم‌گیری‌های متنوع آتی نیز وجود دارد.
شکل (1): نمونه‌ای از منطقه‌بندی کاربری اراضی براساس مطالعات و برنامه‌های دستگاه‌های اجرایی در استان هرمزگان
شکل (2): نمونه‌ای از منطقه‌بندی کاربری اراضی بر اساس توان اکولوژیکی در استان هرمزگان